برگرفته از جملات آغازین کتاب:
تاريخ نيايش؛ نيايشگاه و فلسفه يهود بر رابطه اي دو سويه استوار است: خدا در جستجوی انسان و انسان در جستجوی خدا. خدا در نفی تنهايی خود انسان را برگزيد. در باغ عدن چون آدم و حوا از ميوه درخت ممنوع خوردند و عارف به نيك و بد شدند؛ با ديدن عريانی خود در باغ پنهان گشتند و خدا به جستجوی آدم پرداخت.
“آنگاه چشمان هر دوی ایشان باز شد و فهمیدند که عریانند. پس با برگهای انجیر بهم دوخته، سترها برای خویش ساختند و آواز خداوند را شنیدند که در هنگام وزیدن نسیم بهار در باغ می خرامید و آدم و زنش، خویشتن را از حضور خداوند خدا در میان درختان باغ پنهان کردند و خداوند خدا آدم را ندا در داد و گفت: کجا هستی؟ (پیدایش 11 تا 3:7)”
و چون خداوند آدم و حوا را از باغ بیرون کرد، آنگاه تکاپوی انسان در جستجوی خدا آغاز شد. پرسشی همواره از دو سو: کجا هستی؟
ربی شلموبن اسحق مشهور به راشی (قرن هشتم میلادی در فرانسه) در تفسیر خود از سفر پیدایش در مورد پرسش خدا از آدم می نویسد:
او می دانست که انسان کجاست اما این را پرسید که با او سر سخن باز کند و انسان از پاسخ دادن نترسد…