از مقدمه مصحح:
دوران دیگری از فلسفه اسلامی با ظهور مکتب اشراقی در قرن ششم شروع می شود که علاوه بر انتقادات شیخ اشراق بر نظرات مشائی ابن سینا، خود نیز ایراداتی را بر منطق و فلسفه ارسطو مستقلا وارد کرده و به باروری و استقلال فلسفه اسلامی (در شکل اشراقی) می افزاید. شیخ اشراق در آرای منطقی موفق به پی ریزی قواعد جدیدی شده و با ایراد بر تعاریف مشائی، منکر معرفت تام به حقایق اشیا می شود و در ضمن بحث از قضایا، خود قضیه تازه ای به نام “ضروریه بتانه” را ابتکار می کند و در فلسفه نیز با ابتنای روش اشراقی در کنار استدلال صرف، در مقابل نظریه ترکیب جسم از ماده و صورت، رای به بساط جوهر جسمانی می دهد…